Mots-clés

Het Hof van Cassatie brengt in herinnering dat er zowel onder Verordening 1408/71, als onder Verordening 883/2004 geen rekening wordt gehouden met 'marginale activiteiten' bij de beoordeling van de vraag of een werknemer in diverse EER-lidstaten en/of Zwitserland werkt.

Wat met detacheringen naar en vanuit landen waarmee België een bilaterale overeenkomst betreffende de sociale zekerheid heeft gesloten?

Op 11 juli 2018, amper 5 maanden na het ophefmakende arrest-Altun (zie HR Square, februari 2018), heeft het Europees Hof van Justitie zich opnieuw uitgesproken over het bindende karakter van de A1-verklaring.

Op 21 juni 2018 heeft de Raad van de Europese Unie de herziene Detacheringsrichtlijn goedgekeurd. De herziening heeft al tot veel commotie geleid en werd niet in alle lidstaten warm onthaald. Vooral Polen vreest aan competitiviteit te moeten inboeten. Maar wat houden de nieuwe regels in en wat betekent dit voor uw detacheringen?

De zomervakantie loert om de hoek. Dit is het uitgelezen moment om nog eens stil te staan bij de regels inzake arbeidskaarten voor buitenlandse studenten die in België arbeidsprestaties leveren. Net zoals dat het geval is voor buitenlandse werknemers, moet de Belgische werkgever nagaan of de student al dan niet een arbeidskaart nodig heeft om in België te mogen werken. En welke arbeidskaart dan wel?

Telt de activiteit die op het grondgebied van een andere lidstaat wordt uitgevoerd zonder akkoord van de werkgever mee bij het bepalen van de toepasselijke sociale zekerheid?

Naar goede gewoonte kondigt de Belgische fiscale administratie jaarlijks de specifieke aandachtspunten van toekomstige controles aan. In een communicatie op haar website van 27 april 2018 kondigde de FOD Financiën aan dat ondernemingen een verhoogd risico op een controle zullen lopen als ze de verschuldigde bedrijfsvoorheffing niet hebben ingehouden op de bezoldigingen die ze hebben betaald aan buitenlandse werknemers die naar België gedetacheerd worden voor een periode langer dan 183 dagen per jaar.

Op 9 april 2018 ondertekenden België en Nederland een nieuw samenwerkingsakkoord. Het beoogt een efficiëntere elektronische uitwisseling van gegevens “ter verbetering van de handhaving van de sociale-zekerheidswetgeving in België en Nederland”. Kortom, het gaat erom de sociale fraude beter te kunnen opsporen. Wat houdt het precies in?

Wanneer een arbeidsovereenkomst wordt beëindigd, wenst de werkgever zich soms te beschermen tegen een mogelijke concurrentiële activiteit van de werknemer. In zulke gevallen wordt dan ook vaak, bovenop een eventuele opzegvergoeding, een niet-concurrentievergoeding toegekend. Maar hoe wordt die vergoeding belast in een internationale context?

In deze rubriek over internationale tewerkstelling is het passend even stil te staan bij artikel 20bis van de arbeidsovereenkomstenwet. Dit eerder onbekende (maar nochtans vaak toegepaste) artikel verplicht werkgevers om voorafgaand aan een tewerkstelling in het buitenland voor langer dan één maand, een document te overhandigen aan de werknemers dat specifieke informatie moet bevatten. Wat moet er precies gebeuren?