Mots-clés

Er komen steeds meer aanvragen voor re-integratietrajecten. In de meeste gevallen draait het echter uit op een definitieve arbeidsongeschiktheid. Al mogen hieruit geen voorbarige conclusies getrokken worden over de inspanningen om het werk te hervatten.

Een werkgever beëindigt de arbeidsovereenkomst van een beschermde werknemer met een te presteren opzeggingstermijn alvorens hij de leeftijd van 65 jaar bereikt heeft, en dit zonder de ontslagprocedure van de wet van 19 maart 1991 na te leven. Het arbeidshof van Gent oordeelt dat de werkgever bijgevolg een beschermingsvergoeding verschuldigd is.

De arbeidsrechtbank van Antwerpen moest zich buigen over een vraag waarbij een onderneming in moeilijkheden de sociale verkiezingen weliswaar had opgestart, maar ondertussen veel minder personeel in dienst heeft. Wat nu?

Een preventieadviseur gaat akkoord dat hij zijn beschermingsvergoeding niet opeist wanneer hij ontslagen wordt om op zijn eigen vraag met pensioen te kunnen gaan. Achteraf eist hij de (zeer hoge) beschermingsvergoeding wel op. Terecht?

Gaat Cassatie soepeler om met de formaliteiten van een re-integratieaanvraag door een beschermde werknemer?